Sathyam Dharmam: March 2013

Illusionary tricks

For those who perform illusionary tricks which seem like miracles, for those who want to learn them, for those who are eager to watch them and for our friends who get mesmerized by such acts, I say this earnestly “Please step out of your views of assuming those acts, which do not cause any benefit to the society but only infict harm and loss, as miracles”. Think deeply.

What a miracle it is that takes place in the body of a mother which receives a small drop of sperm in the uterus and gives out a elegant and lovely sculptured baby in the tenth month? The work of a farmer in multiplying a single seed into hundred seeds - is it not a miracle? When you press a button, innumerable lights glow in many places. Is this is not a great miracle? What a miracle are the facilities created by intellectuals in the industrial field, moving the iron, making it fly; through which millions of people are transported across many miles easily.

We have to respect the miracle by which the earth rotates itself at a speed of 25000 miles per day and revolves around the sun at a velocity of approximately 16 lakh miles. In this manner, examine deeply all the different miracles which are happening ever day in nature and in man made creations.

Vaalha Valamudan.

வேதாத்ரியம்

எனது பிறப்பு, வளர்ப்பு, காப்பு இவற்றிற்கு கருணையுள்ள, கண்கண்ட கடவுளாகவும், காப்பாளராகவும், துணைவர்களாகவும் உள்ள எனது அன்னை, தந்தை, குரு, ஆட்சித்தலைவர், தெய்வம் என்ற ஐந்து பெரியவர்களையும் நன்றி மறவாமல் மதித்து வாழ்வேன்.

பேரியக்க மண்டலம் முழுதும் நீக்கமற நிறைந்து எல்லா பொருட்களிலும், உயிர்களிலும் முற்றிவாக இயங்கி அருளாட்சி புறியும் மெய்ப்பொருள் எல்லாம் வல்லது, எங்கும் நிறைந்தது, எல்லாம் அறியும் ஆற்றலுடையது. என்னுள் எனதறிவின் உட்பொருளாய் உள்ளது என்பதை நம்புகிறேன், உணர்கிறேன், ஒத்துக்கொள்கிறேன்.

எண்ணம், சொல், செயல் நான் செய்யும் தொழில்களில் எனது நோக்கம், திறமை, இடம், காலம், தொடர்பு கொள்ளும் மக்கள் அல்லது பொருட்கள் இவற்றிற்கு ஏற்ப இன்பமோ, துன்பமோ விளையும் உண்மையை, எல்லாம் வல்ல தெய்வமே அதன் பேரருள் நிலையிலிருந்து நீதியோடு வழங்குகிறது என்னும் உண்மையை மதிக்கிறேன். எச்செயலையும் எனக்கும், பிறர்க்கும், தற்காலத்திலும், பிற்காலத்திலும், உடலுக்கும், உயிருக்கும, துன்பம் விழையாத வகையில் விழிப்போடு செயலாற்ற என்னால் இயன்றவரை அக்கறையோடு முயற்ச்சிப்பேன். இதனையே இறை வழிபாடாகக் கொள்வேன்.

உணவு, உழைப்பு, ஓய்வு, உடலுறவு, எண்ணம் ஆகிய ஐந்து தொழில்களையும் அலட்சியம் செய்யாமல், மிகையாக அனுபவிக்காமல், முரணாக அனுபவிக்காமல், அளவோடு, முறையோடு செய்து, உடல் நலம் மன நலம், பொருள் வளம், சமுதாய நலம் காப்பேன்.

அறிவின் நலம் காத்து அதனை மேன்மை நிலைக்குக் கொண்டுவர தெய்வ வழிபாடும், சமுதாய மக்களிடம் நட்ப்புரவை இனிமையாக அமைத்துக்கொள்ள ஒழுக்கம், கடமை, ஈகை மூன்றினைப்பு அறநெறியும் மையக் கருத்துகளாகக் கொண்டவையே எல்லா மதங்களும் என்பதை உணர்ந்தேன். எல்லா மதங்களுக்கும் மதிப்பளித்து வாழ்வேன். எந்த உருவில், எந்த குணத்தில் தெய்வத்திற்கு உருகொடுத்து வணங்கினாலும் அவரவர் அறிவால் எடுக்கும் உருவம், குணம் என்பதை அறிந்து எவ்வகை வழிபாடும் அறிவை வழிபாடும் கருத்தே என்பதை உணர்ந்து கொண்டேன். எந்தவகை இறை வணக்கத்தையும் அலட்சியப்படுத்தாமல் மதிப்பளித்துப் போற்றுவேன்.

நான், குடும்பம் சுற்றம், சமுதாயம், உலகம் என்ற ஐந்து பிரிவிற்கும் ஒன்றால் ஒன்று கெடாமல் எனது கடமைகளை வழுவாமற் செய்வேன்.

குடும்பத்தில், சமுதாயத்தில், ஆட்சிமுறையில், உலக அரங்கில் நடைபெறும் குற்றங்கள், தவறுகள், பழிச்செயல்கள் இவற்றிற்கு எந்த ஒரு தனி மனிதனையும் பொறுப்பாக்கி அவர் மீது வெறுப்போ, பகையோ, அலட்சியமோ செய்யமாட்டேன். ஏனென்னில் எந்த தவறுக்கும் குற்றத்திற்கும் நீண்டகள சமுதாயத்தில் நிலவிவந்த கருத்துக்கள், செயல்கள், சூழ்நிலைகளால் ஏற்ப்பட்ட நிர்பந்தங்கள் இவற்றால் ஏற்பட்ட பதிவுகள் கருத்தொடர்பாக தொடர்ந்து வருவதும் இட்ன்றுள்ள சமுதாய சூழ்நிலைகளும் தான் எல்லா பழிச்செயல்களுக்கும் காரம் என்பதை அறிவேன். இன்றுள்ள மக்கள் மனம் தெளிந்து திருந்துவதற்கு உதவி செய்ய ஆன்மீக அறிவை வளர்ப்பதும், துன்பப்படும் மக்களுக்கு உதவி செய்வதும், வருங்கால சமுதாயம் அறிவுத் தெளிவோடு அறநெறியை பின்பற்றி வாழ்வதும் உலக நாடுகளுக் கிடையே அமைதி நிலவவும் என்னால் இயன்ற தொண்டுகளை செய்வேன்.

பரிணாம சிறப்புபடி எல்லா அண்டங்களையும் உருவாக்கிக் காக்கும் இயற்க்கை, உலகில் உயிர்களை உற்பத்தி செய்து வளர்க்கும் பொறுப்பினை பெண்ணிடத்திடமே ஒப்புவித்துள்ள கருணை நிறைந்த அருட்பொருப்பை உணர்ந்து பெண் குலத்திடம் எப்பொழுதும் உரிய மதிப்புடையவனாக இருப்பேன்.

எனது வருமானத்தில் நூற்றுக்கு ஒன்று வீதம் ஒதுக்கி பிறர் நலத்திற்காக செலவிட்டு வருவேன்.

எனது ஆன்ம தூய்மை பெற, மேன்மை பெற ஆகத்தவம் என்னும் அகநோக்குப் பயிற்ச்சியை பின்பற்றி சிறப்படைவேன்.

--வேதாத்ரியம்

Susruta: The Great Surgeon of Yore

Susruta: The Great Surgeon of Yore
by D.P. Agrawal

Ayurveda, the ancient Indian medicine system is better recognised now by the West. It is less known that great strides were made in the field of surgery too. Rhinoplasty, inoculation against small pox etc were practiced in India even as late as the 18th Century AD, as shown by Dharampal. Indian surgery has great potentialities for research. The Indian technique of rhinoplasty has earned many laurels outside the country. Similarly, plastic surgery as a whole, management of injuries, and some simple measures as substitutes of surgical manipulations have of late been brought to light. Susruta was a great surgeon of ancient India, though there is considerable controversy about his age. Surgical science was called Salya-tantra (Salya – broken parts of an arrow and such other sharp weapons; tantra – manoeuvre). The broken parts of the arrows or similar pointed weapons of the enemy were regarded as the commonest and most dangerous of foreign objects causing wounds and requiring surgical treatment. Thus a primitive sort of surgery was as old as warfare itself.

Susruta is stated to be the son of Visvamitra in the the Susrutasamhita. The The exact identity of this Visvamitra is not known clearly. Sustruta was sent to study Ayurveda with special emphasis on Salya (surgery) under Divodasa Kasi Raja Dhanvantari of the Upanishadic age. Since the text contains a reference to Krishna the identity and chronology of his father Visvamitra becomes confused.

Date of Susruta

Though there is general agreement about the great antiquity of Susruta, there is considerable controversy about his exact age.

Lietard and Max Neuburger were of the opinion that Susrutra must have lived as late as the 1st century A.D. to 10th century A.D. The discovery of the Bower manuscript which contains reference to Susruta and which has been ascribed to the 4th century A.D. led Macdonell to place Susruta not later than the 4th century A.D. But Hessler and Mukhopadhyaya believed that Susruta should have lived at about 1000 B.C.

Nagarjuna's Upayahrdaya refers to Susruta and this takes him definitely to a period before Nagarujna who is believed to have lived about 2000 years ago. Further, Susruta has been mentioned both in Mahabhasya of Patanjali and the Varttika of Katyayana. It seems that the descendants of Susruta were earlier than Panini, the great grammarian. Although the grammatical works do not mention Susruta to be the promulgator ofSalyatantra, all the grammarians quote him as the famous teacher and originator of a specialised branch of learning, and the followers were known after him as Sausrutas. No other teacher in the name of Susruta is known except the medical writer who was the propagator of Salyantantra. Hence, Susruta is believed to be older than Panini, though there are others who push his antiquity back to 3000BC, which does not seem tenable. Hoernle places Susruta at about 600 B.C. as Susruta counts only 300 bones in the body and on this ground, Hoernle believes him to be posterior to Atreya and Yajnavalkya and thus takes him to 600 B.C.

Susruta and his fellow-students started their education under Divodasa Dhanvantari. Divodasa explains to them briefly the nature of the purusa (person) who is afflicted with disease and who is to be treated: the nature of disease which causes pain and its eradication; the types of food, the dravyas and the time-factor. He also asks his students to consult as many other disciplines as necessary in order to attain sound knowledge in one's own subject. Amongst the illustrious students of Divodasa were Aupadhanava, Aurabhra, Susruta and Paushkalavata who wrote treatises on Salyatantra (surgery) which became the sources of the later works on this subject.

11th Century - SREEDHARACHARYA'S RULE - Quadradic Equations

"SREEDHARACHARYA'S RULE" (a.k.a. "Sridharacharya's formula") is known in the west as "the quadratic formula".

I'm sure the quadratic formula has many other names in many other places too...

There are 3 methods to find roots of quadratic equations
1. Factorization
2. Formula
3. Completing Square

Since a quadratic equation is a second degree polynomial equation, then the fundamental theorem of algebra states that two complex roots exist, counting multiplicity.

Ax^2 + Bx + C = o

Ax^2 + Bx = -C

(4A)(Ax^2 + Bx) = -4AC

4A^2x^2 + 4ABx + B^2 = -4AC + B^2

(2Ax + B)^2 = -4AC + B^2

2Ax + B = Sqrt( B^2 - 4AC)

x = -B Sqrt(B^2 - 4AC) / 2A

There are various analytical methods used for finding the roots of quadratic equations, one of the most common methods is the so-called quadratic formula and is derived by completing the square on the general expression shown above. The quadratic formula may be written thus,

The term under the square root is known as the discriminant and can be used to determine the form of the roots of the quadratic equation.

If then there are two distinct real roots. Furthermore if the discriminant is a perfect square, then the two roots are also rational.

If then there is one repeated real root.

If then there are two distinct non-real roots. These two roots are the complex conjugate of each other.

SREEDHARACHARYA'S RULE is better known as "completing the square". Perhaps it would be instructive to include a derivation of the quadratic formula using completing the square.

Source(s):

http://www.physicsforums.com/library.php…

Value Of Pi & Bodhayana Sutra

Bodhayana Sutra

This theorem now known as Pythagoras theorem was known to Bodhayana and Katyayana 1000 years before Pythagoras. Bodhayana has written this verse.

This was adopted in the construction of altars of sacrifice. Quadrangular, equilateral altars, bilateral altars and quadrilateral altars were used during sacrifices.

The value of Pi

Aryabhatta had discovered the value of pi much earlier than anyone. The value he gave was pi=3.1416. The value arrived at in modern mathematics is pi=3.1416926.
The verse of Aryabhatta giving this value is

Trigonometry

Trigonometry is one of the most important contributions of India to the entire world. In the field of trigonometry, Indians used ‘jya’ and ‘kotijya’. This word becomes cosine in the European languages.

Aryabhatta first composed ‘Jya Kostaka’. He has designed the lines of a circle from 0 – 90 degree. In order to fix the places of planets in Indian astronomy he was using many theories of Trignometry.

Source: http://letteredfeelings.blogspot.in/2008/12/value-of-pi-bodhayana-sutra.html

Who Invented Radio - Marconi ?

Sir Jagadish Chandra Bose invented radio first .In November 1894, the Indian physicist, Jagadish Chandra Bose, demonstrated publicly the use of radio waves in Calcutta, but he was not interested in patenting his work. In 1894, Bose ignited gunpowder and rang a bell at a distance using electromagnetic waves, showing independently that communication signals can be sent without using wires.

Bose was not interested in the commercial applications of the experiment's transmitter. He did not try to file patent protection for sending signals. In 1899, Bose announced the development of an "iron-mercury-iron coherer with telephone detector" in a paper presented at the Royal Society, London. Later he received U.S. Patent 755,840, "Detector for electrical disturbances" (1904), for a specific electromagnetic receiver. - Read More ....

Jagadish Chandra Bose

Acharya Sir Jagadish Chandra Bose, CSI, CIE, FRS(Bengali: জগদীশ চন্দ্র বসু Jôgodish Chôndro Boshu; 30 November 1858 – 23 November 1937) was an Indian Bengali polymath: a physicist, biologist, botanist, archaeologist, as well as an early writer of science fiction. He pioneered the investigation of radio and microwave optics, made very significant contributions to plant science, and laid the foundations of experimental science in the Indian subcontinent. IEEE named him one of the fathers of radio science. He is also considered the father of Bengali science fiction. He was the first person from the Indian subcontinent to receive a US patent, in 1904. He also invented the crescograph.

Jagadish Chandra Bose in Royal Institution, London

The British theoretical physicist James Clerk Maxwell mathematically predicted the existence of electromagnetic waves of diverse wavelengths, but he died in 1879 before his prediction was experimentally verified. British physicist Oliver Lodge demonstrated the existence of Maxwell’s waves transmitted along wires in 1887–88. The German physicist Heinrich Hertz showed experimentally, in 1888, the existence of electromagnetic waves in free space. Subsequently, Lodge pursued Hertz’s work and delivered a commemorative lecture in June 1894 (after Hertz’s death) and published it in book form. Lodge’s work caught the attention of scientists in different countries including Bose in India.

The first remarkable aspect of Bose’s follow up microwave research was that he reduced the waves to the millimetre level (about 5 mm wavelength). He realised the disadvantages of long waves for studying their light-like properties.

In 1893, Nikola Tesla demonstrated the first public radio communication. One year later, during a November 1894 (or 1895) public demonstration at Town Hall of Kolkata, Bose ignited gunpowder and rang a bell at a distance using millimetre range wavelength microwaves. Lieutenant Governor Sir William Mackenzie witnessed Bose's demonstration in the Kolkata Town Hall. Bose wrote in a Bengali essay, Adrisya Alok (Invisible Light), “The invisible light can easily pass through brick walls, buildings etc. Therefore, messages can be transmitted by means of it without the mediation of wires.” In Russia, Popov performed similar experiments. In December 1895, Popov's records indicate that he hoped for distant signalling with radio waves.

Bose’s first scientific paper, “On polarisation of electric rays by double-refracting crystals” was communicated to the Asiatic Society of Bengal in May 1895, within a year of Lodge’s paper. His second paper was communicated to the Royal Society of London by Lord Rayleigh in October 1895. In December 1895, the London journal the Electrician (Vol. 36) published Bose’s paper, “On a new electro-polariscope”. At that time, the word ‘coherer’, coined by Lodge, was used in the English-speaking world for Hertzian wave receivers or detectors. The Electrician readily commented on Bose’s coherer. (December 1895). The Englishman (18 January 1896) quoted from theElectrician and commented as follows:

”Should Professor Bose succeed in perfecting and patenting his ‘Coherer’, we may in time see the whole system of coast lighting throughout the navigable world revolutionised by a Bengali scientist working single handed in our Presidency College Laboratory.”

Bose planned to “perfect his coherer” but never thought of patenting it.

In May 1897, two years after Bose's public demonstration in Kolkata, Guglielmo Marconi conducted his wireless signalling experiment on Salisbury Plain. Bose went to London on a lecture tour in 1896 and met Marconi, who was conducting wireless experiments for the British post office. In an interview, Bose expressed disinterest in commercial telegraphy and suggested others use his research work. In 1899, Bose announced the development of a "iron-mercury-iron coherer with telephone detector" in a paper presented at the Royal Society, London.

(As an entrepreneur, businessman, and founder of the The Wireless Telegraph & Signal Company in Britain in 1897, Marconi succeeded in making a commercial success of radio by innovating and building on the work of previous experimenters and physicists. In 1924, he was ennobled as Marchese Marconi)

Bose's demonstration of remote wireless signalling has priority over Marconi. He was the first to use a semiconductor junction to detect radio waves, and he invented various now commonplace microwave components. In 1954, Pearson and Brattain gave priority to Bose for the use of a semi-conducting crystal as a detector of radio waves. Further work at millimetre wavelengths was almost non-existent for nearly 50 years. In 1897, Bose described to the Royal Institution in London his research carried out in Kolkata at millimetre wavelengths. He used waveguides, horn antennas, dielectric lenses, various polarisers and even semiconductors at frequencies as high as 60 GHz; much of his original equipment is still in existence, now at the Bose Institute in Kolkata. A 1.3 mm multi-beam receiver now in use on the NRAO 12 Metre Telescope, Arizona, US, incorporates concepts from his original 1897 papers.

Sir Nevill Mott, Nobel Laureate in 1977 for his own contributions to solid-state electronics, remarked that "J.C. Bose was at least 60 years ahead of his time" and "In fact, he had anticipated the existence of P-type and N-type semiconductors."

Bose's 60 GHz microwave apparatus at the Bose Institute, Kolkata, India. His receiver (left) used a galena crystal detector inside a horn antenna and galvanometer to detect microwaves. Bose invented the crystal radio detector, waveguide, horn antenna, and other apparatus used at microwave frequencies.

The inventor of "Wireless Telecommunications", Bose was not interested in patenting his invention. In his Friday Evening Discourse at the Royal Institution, London, he made public his construction of the coherer. Thus The Electric Engineer expressed "surprise that no secret was at anytime made as to its construction, so that it has been open to all the world to adopt it for practical and possibly moneymaking purposes." Bose declined an offer from a wireless apparatus manufacturer for signing a remunerative agreement. Bose also recorded his attitude towards patents in his inaugural lecture at the foundation of the Bose Institute on 30 November 1917.

Diagram of microwave receiver and transmitter apparatus, from Bose's 1897 paper.

Bose’s place in history has now been re-evaluated, and he is credited with the invention of the first wireless detection device and the discovery of millimetre length electromagnetic waves and considered a pioneer in the field of biophysics.

Many of his instruments are still on display and remain largely usable now, over 100 years later. They include various antennas, polarisers, and waveguides, which remain in use in modern forms today.

On September 14, 2012, Bose's experimental work in millimeter-band radio was recognized as an IEEE Milestone in Electrical and Computer Engineering, the first such recognition of a discovery in India.

Vinus - Sukran - Love - Money - Mahalakshmi

Vinus' positive radiation is very important to have love, money, good relationship, artistic interest, luck, fortune of wealth, interest in good fragrance, interest in luxurious things, Spouse, romance, ability to be a doctor, all ornaments of female etc....Venus would enable interest in materialistic life. Obviously we will be successful in our most interested domain.

This Planet is called sukran in Vedic astrology. In sanskrit Friday is called as Sukra vaar. In tamil Velli Kilamai. This Vinus is called vidi Velli in tamil. It will be clearly visible during early moring. It appears nearer to the Sun. In our vedic culture we are making prayers to planets in the form of God. Because it can not be understood by all people. Thats the main reason hinduism have this many gods. All gods are Adhi Devatha of planets. This is why we are advice to pray mahalakshmion Friday. We all aware that mahalashmi is said to be goddess of wealth. vinus positive radiation is called mahalakshmi Kadaaksham.

Little more clarity on Vinus.

Venus is all about pleasure, especially pleasure shared with someone else. This planet concerns itself with love, romance and harmony in our emotional attachments, marriages, friendships and other unions (like business partnerships). Venus is content to spread happiness and tenderness, all the while teaching us how to love and appreciate others and the things that we possess.

We appear attractive -- and we attract others -- thanks to Venus's energy. Socializing with and relating to others are important to this planet.

Beauty is also strongly associated with Venus. The arts (music, dance, drama and literature, to name a few) and a sense of the aesthetic fall within the realm of Venus. Venus beseeches us to indulge our senses and revel in the beauty of our world. This planet is inextricably linked to refinement, culture, charm and grace.

Venus also deals with the pleasure we derive from our possessions. Luxuries (jewelry, paintings, expensive cars), good food and drink, a beautiful home and a sense of refinement all please Venus's interests. This planet asks us to appreciate the exquisite nature of things. It's a sensual -- though not necessarily sexual -- world as far as Venus is concerned.

Venus takes 225 days to complete its orbit of the zodiac; it is never more than 47 degrees from the Sun. It is a feminine energy and rules both Taurus and Libra, and the Second and Seventh Houses.

கீதை காட்டும் பாதை உனக்கு நீயே நண்பனும், பகைவனும்!

உனக்கு நீயே நண்பனும், பகைவனும்!

தியான யோகத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அர்ஜுனனுக்கு சொல்வது மிக உயர்ந்த அறிவுரை. அது கலப்படமில்லாத சத்தியமுமாகும். அவர் சொல்கிறார்:

தன்னைத் தானே உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும். தன்னை எப்போதும் இழிவுபடுத்திக் கொள்ளக் கூடாது. தனக்குத் தானே நண்பன். தனக்குத் தானே பகைவன்.

தன்னை வசப்படுத்திக் கொண்டவனுக்கு தானே நண்பன். தன்னை வசப்படுத்திக் கொள்ளாதவனுக்கு தானே சத்ருவாகி தனக்குக் கேட்டை உண்டாக்கிக் கொள்கிறான்.

ஒவ்வொருவருக்கும் மிக உயர்ந்த நிலைக்குப் போக இயல்பாகவே ஆசை இருக்கிறது. ஆனால் பெரும்பாலானோரும் அதை யாராவது தங்களுக்காக செய்து தர ஆசைப்படுகிறார்கள். கடவுளோ, குருவோ, தலைவனோ, நண்பனோ, அல்லது வேறு யாராவது செய்து தந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று ஆசைப்படுகிறார்கள். இப்படி உயர்ந்த நிலைக்குப் போகும் பொறுப்பை அடுத்தவர் தலையில் கட்டுவது ஒருவர் தாழ்ந்த நிலையிலேயே தங்கி விடுவதற்கு நிரந்தரக் காரணமாகி விடுகிறது.

எனவே தான் தன்னை உயர்த்திக் கொள்ளும் பொறுப்பு அவரவருக்கே உள்ளது என்று ஸ்ரீகிருஷ்ணர் கூறுகிறார். நான் பலவீனமானவன், சக்தியற்றவன், என்னால் இதெல்லாம் முடியாது, அதெல்லாம் முடியாது என்பதெல்லாம் தன்னைத் தானே இழிவுபடுத்திக் கொள்ளும் வழிகள். தன்னைக் குறைத்துக் கொண்டு யாரும் உயர முடியாது என்பதால் அதை எப்போதும் செய்யக் கூடாது என்று அறிவுறுத்துகிறார்.

ஒரு சிறு விதை நான் எப்படி பெரிய மரமாகப் போகிறேன் என்று தன்னை இழிவாக நினைத்துக் கொள்வதில் அர்த்தமில்லை. அது தளிராகி, செடியாகி, மரமாகத் தேவையான எல்லாமே காலா காலங்களில் கிடைக்கும். கிடைப்பதை சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டு அது தன்னை உயர்த்திக் கொள்ள வேண்டும். அது தான் முறை. அது தான் இயற்கையான வளர்ச்சி. அது தன் ஆரம்ப நிலையில் தாழ்வு மனப்பான்மை கொண்டு தன்னை இழிவாக நினைத்துக் கொண்டு வருத்தத்தில் இருந்து விட்டால் கிடைக்கும் சந்தர்ப்பங்களைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு உயரும் நம்பிக்கையையும், தெம்பையும் இழந்து விட்டு அழிந்து தான் போகும்.

இது மனிதனுக்கும் முற்றிலும் பொருந்தும். இலக்கை அடையும் ஆவலை இயற்கையாகவே அவனிடம் ஏற்படுத்திய இறைவன் அதை நிறைவேற்றிக் கொள்ளும் சக்தியையும், சந்தர்ப்பங்களையும் அவனுக்கு ஏற்படுத்தித் தராமல் இல்லை. எது நல்லது எது கெட்டது என்றும், இலக்கை அடைய எது தேவை, எது தேவையில்லை என்றும் பகுத்தறியும் அறிவும் அவனுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. அப்படி இருந்தும் அவன் அதற்கேற்றாற் போல தன் மனதும், நடவடிக்கைகளும் இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்ளா விட்டால் அவன் தன்வசமில்லை என்று பொருள். உயர வேண்டும் என்ற நோக்கமும் இருந்து, அதற்கான வழியும் தெரிந்து, அதன் படி அவனால் நடக்க முடியவில்லை என்பதால் அவனுக்கு அவனே பகைவன் ஆகி விடுகிறான். அதனால் அவன் இலக்கு ஒரு கற்பனையாகவே இருந்து விடும். அது மட்டுமல்ல ஆரம்பித்த இடத்தில் கூட நிற்க முடியாமல் தன் முட்டாள்தனமான செயல்களால் அதல பாதாளத்திற்குத் தள்ளப்படுகிறான்.

இது அவன் அவன் தவறுகளுக்கான தண்டனை இல்லை. யாரோ எங்கோ அமர்ந்து தீர்ப்பு வழங்குவதில்லை. தண்டிப்பதில்லை. சுவாமி ராமதீர்த்தர் மிக அழகாகச் சொல்வார். “மனிதன் தவறுகளாலேயே தண்டிக்கப்படுகிறான். தவறுகளுக்காகத் தண்டிக்கப் படுக்கப்படுவதில்லை”. இரண்டிற்கும் இடையே உள்ள வித்தியாசம் கடலளவு பெரிது. அந்தத் தவறுகள் தங்கள் இயல்பான விளைவுகளிலேயே வந்து முடிகிறது. அது தண்டனையாகத் தோன்றினாலும் மனிதனை வேறு யாரும் தண்டிப்பதில்லை. அவன் தன் செயல்களால் தன்னையே தண்டித்துக் கொள்கிறான் என்பதே உண்மை.

உயர வேண்டும், இலக்கை அடைய வேண்டும் என்று நோக்கம் இருந்து அதற்கான வழிகளை அறிந்து அதற்கேற்றாற் போல் தன் வாழ்வின் ஒவ்வொரு கணமும் இருக்குமாறு பார்த்துக் கொள்ளும் மனிதன் வழிமாறிப் பயணிப்பதில்லை. தேவையற்றவற்றில் ஈடுபட்டு அவசியமானவற்றை புறக்கணித்து விடுவதில்லை. எது அவன் முன்னேற்றத்திற்கு உதவாதோ அதை ஆரம்பத்திலேயே தள்ளி விட்டு அவசியங்களில் மட்டும் மனதை நிறுத்தி செயல்களும் அது சார்ந்தே இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்கிறான். அவன் தன்னை வசப்படுத்திக் கொண்டவன். அதனால் அவன் தனக்கு நண்பனாகவே செயல்படுகிறான். அவன் உயரவும் செய்கிறான்.

எனவே தான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தனக்குத் தானே நண்பன் என்றும் தனக்குத் தானே பகைவன் என்றும் உறுதியாகக் கூறுகிறார். எனவே நாம் காரணங்களை வெளியே தேட வேண்டியதில்லை. புறநானூறும் மிக அழகாகச் சொல்கிறது. “தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா”. எனவே லௌகீகம் ஆகட்டும், ஆன்மிகம் ஆகட்டும், வெற்றி பெறவும், கடைத் தேறவும் மனிதன் முதலில் தன்னையே சரி செய்து கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது. அவன் சரியானால் பின் அவனுக்கு உலகமே சரியாகி விடும்.

சரி-தவறு, நல்லது-கெட்டது தெரிந்தும் மனிதன் நல்வழிப்பாதையில் செல்லாமல் இருக்க என்ன காரணம் என்ற கேள்வி நியாயமாக எழுகிறது. உடலில் கட்டுப்பாடு இல்லை, மனதில் கட்டுப்பாடு இல்லை, சம நோக்கு இல்லை, மனத் திருப்தி இல்லை, பகுத்தறிவைப் பயன்படுத்துவதில்லை, ஆன்ம சிந்தனை இல்லை என்ற பல இல்லாமைகள் இதற்குக் காரணமாக இருக்கின்றன.

மிக உயர்ந்த நிலையாக பரமாத்ம நிலை அல்லது யோக நிலை பற்றிச் சொல்லும் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அதைப் பெற்றிடும் வழியை அடுத்ததாகக் கூறும் போது இவற்றைக் கோடிட்டுக் காட்டுகிறார்.

தன்னை வென்றவனும், குளிர்-வெப்பம், இன்பம்-துன்பம், மானம்-அவமானம் எல்லாவற்றையும் சமமாகக் கருதி அமைதியாக இருப்பவன் பரமாத்ம நிலையைப் பெற்றிடுவான்.

ஞானத்தினாலும், பகுத்தறிவினாலும் மனத்திருப்தி அடைந்தவனும் எதற்கும் அசைந்து கொடுக்காதவனும் புலன்களை வென்றவனும், மண்-கல்-பொன் மூன்றையும் ஒரே விதமாக மதிப்பவனும் யோகி என கூறப்படுகிறான்.

யோகியானவன் மனதையும், உடலையும் கட்டுப்படுத்தி, ஆசைகளையும் உடைமைகளையும் கைவிட்டு தனிமையில் இருந்து கொண்டு இடைவிடாத ஆன்மசிந்தனையில் ஈடுபட்டிருக்க வேண்டும்.

சமநோக்கு பற்றி எல்லா இடங்களிலும் சலிக்காமல் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் சொல்ல மிக முக்கிய காரணம் அது இல்லா விட்டால் எதையும் உள்ளது உள்ளபடி புரிந்து கொள்ள முடியாது என்பது தான். சரியாகப் புரிந்து கொள்ளாத போது தவறாக நடந்து கொள்வது தவிர்க்க முடியாததாகி விடுகிறது. பின் விளைவுகள் அதற்குத் தகுந்தவாறு தொடர நமக்கு நாமே துன்பம் விளைவித்துக் கொள்கிறோம்.

இதில் புதிதாக ஸ்ரீகிருஷ்ணர் வலியுறுத்தும் விஷயம், தனிமையில் ஆன்மிக சிந்தனை. ’இனிது இனிது ஏகாந்தமினிது’ என்ற ஔவையாரின் கூற்றில் பலருக்கும் உடன்பாடில்லை. தனிமை என்பது இக்காலத்தில் ஒரு கொடுமையான விஷயமாகவே பலராலும் கருதப்படுகிறது. சிறிது நேரம் தனிமை கிடைத்தாலும் அது சகிக்க முடியாததாகி விடுகிறது. அந்த நேரத்தில் யாரிடமாவது போன் செய்து பேசினால் என்ன என்று தோன்றுகிறது. எங்காவது போகத் தோன்றுகிறது. இல்லா விட்டால் டிவியையாவது பார்த்துக் கொண்டு பொழுது போக்கத் தோன்றுகிறது.

ஆனால் பல நேரங்களில் ஆழமான உண்மைகளை உணர மனிதனுக்குத் தனிமை தேவைப்படுகிறது. வாழ்க்கையின் அவசர ஓட்டத்தில் இருந்தும், உலகின் இடைவிடாத கருத்துத் திணிப்புகளில் இருந்தும் விலகித் தனியாக யோசிக்க அவகாசம் தேவைப்படுகிறது. அப்போது தான் வாழ்க்கை சரியான பாதையில் தான் போய்க் கொண்டிருக்கிறதா, சொந்த வாழ்க்கை தான் வாழ்கிறோமா, இல்லை யாரோ எவரோ வகுத்த வாழ்க்கை வாழ்கிறோமா, இப்படியே போகும் வாழ்க்கை தான் நம் லட்சியமா, முடிவில் வாழ்ந்த வாழ்க்கையில் உண்மையான திருப்தியை உணர்வோமா என்ற கேள்விகளுக்கெல்லாம் சரியான பதில் கிடைக்கும்.

யோசிக்கவே நேரமில்லாமல் போவது தான் தவறான வாழ்க்கை முறைகளுக்கு முக்கியமான காரணம். யோசித்தால் நம் வாழ்க்கையின் பல குறைபாடுகள் நம் நிம்மதியைக் குலைத்து விடும் என்பதால் பலரும் யோசிக்காமல் இருக்கிறார்கள். இது எப்படி இருக்கிறது என்றால் மருத்துவரிடம் போனால் வியாதியைக் கண்டுபிடித்துச் சொல்லி விடுவார் என்று பயந்து கொண்டு அவரிடம் போகாமல் இருந்து விடும் முட்டாள்தனம் போலத் தான். அவரிடம் போனால் வியாதி கண்டுபிடிக்கப்பட்டு குணமடைய வாய்ப்பு உண்டு. போகாமலே இருந்து வியாதியை முற்ற வைத்துக் கொண்டு சீக்கிரமாகவே அழிந்து போவது முட்டாள்தனம் தானே!

எனவே தனிமையும் சிந்தனையும் எந்த நல்ல மாற்றத்திற்கும் சுயமுன்னேற்றத்திற்கும் அத்தியாவசியம். ஸ்ரீகிருஷ்ணர் சொல்வது போல இடைவிடாத ஆன்ம சிந்தனை அனைவருக்கும் உடனடியாக முடியக்கூடியதல்ல என்ற போதும் ஆன்ம சிந்தனையே இல்லாமல் யாரும் உலக வாழ்வில் அமைதியை அடைந்து விட முடியாது என்பது நிச்சயம்கணேசன்

தாய், தந்தையர் செய்த பாவம் புண்ணியம் பிள்ளைகளைச் சேருமா?

தனக்கு மூன்று தலைமுறைகளுக்கு முன்பு செய்த பாவங்கள், அடுத்த மூன்று தலைமுறையினர்வரை பாதிக்கும் என்று கூறப்பட்டுள்ளது. தாய், தந் தை இருவரும் புண்ணியம் செய்யாது போனாலும் பாவங்களை குவித்து வைக்காது வாழ வேண்டும். உடல் துறந்து எமலோகத்திற்குச் செல் லும்போது, அங்கே நடக்கும் பாவ-புண்ணிய விசாரணையின்போது 12 பேர் நாம் செய்த புண்ணிய பாவங்களை தர்மராஜனிடம் கூறி, அதன் பலனை நமக்குக் கொடுக்கச் செய்கிறார்கள் என்கிறது, கருட புராணம். இப்போதைய பெற்றோர் தாம் அறிந்தோ, அறியாமலோ சில பாவங்களைச் செய்திருக்க லாம். அந்தப் பாவங்கள் தம் குழந்தைகளைப் பாதிக்காமல் இருக்க, கீழேயுள்ள கால பைரவ ஸ்லோகங்களை தினமும் 18 முறை சொல்லுங்கள்.

1.அட்டஹாஸ பின்னபத்ம ஜாண்ட கோசஸந்ததிம்
த்ருஷ்டிபாத - நஷ்டபாப - ஜால முக்ரசாஸனம்
அஷ்டஸித்தி தாயகம் கபால மாலி கந்தரம்
காசிகா புராதிநாத கால பைரவம் பஜே!

2.பூதஸங்க நாயகம் விசாலகீர்த்தி தாயகம்
காசிவாஸ லோகபுண்ய பாப சோதகம் விபும்
நீதிமார்க கோவிதம் புராதனம் ஜகத்பதிம்
காசிகா புராதிநாத காலபைரவம் பஜே!

இதைவிட முக்கியம், இனி எந்தப் பாவத்தையும் செய்யாதிருக்க சிந்தையாலும் செயலாலும் பழகிக் கொள்வதுதான்; அதற்காக இறைவனிடம் மன்றாடு வதுதான். வாழ்க்கையில் இன்பமும் துன்பமும் மாறி மாறி ஏன் ஏற்படுகிறது? இந்த முரண்பாடான விஷயம் சில நபர்களுக்கு மட்டும் ஏற்படுவது ஏன்?

நாராயணன் - Dhinagaran, மயிலாடுதுறை.

Susruta: The Great Surgeon of Yoreby D.P. Agrawal

Date of Susruta

Source(s):

Value Of Pi & Bodhayana Sutra

Susruta: The Great Surgeon of Yore
by D.P. Agrawal